Column predikant

Het feest van de Geest…

Het is bepaald geen feest in de wereld en niet in ons land; de geest is uit de fles, de tijdsgeest van onvrede en wantrouwen en respectloosheid. Je ziet het aan de ellenlange formatie, niks openheid, radiostilte, maar wel twittergetier, verdeeldheid en verrechtsing. Niet de mens telt, maar steeds meer en meer: geld, macht en als ik maar niet hoef in te leveren. En een ander heeft het altijd gedaan, de zondebok: de buitenlander, de asielzoeker, de Jood, de Moslim, de anders gekleurde, geklede, gelovende en anders liefhebbende. Het doet mij smeken met de woorden van lied 1012:

‘Geef aan de wereld vrede, Heer, in deze donkere tijden, de groten slaan de kleinen neer en honen en bestrijden wie uw vrederijk belijden…’

En dat zijn wij toch, wij die vertrouwen op Jezus woorden, dat dat Koninkrijk van God nabij is. Daar hopen we op, daar zien we naar uit. En hier in ons midden kan het zomaar gebeuren. daar werken we aan mee, door te leven in navolging van Jezus, vol medemendelijkheid en barmhartigheid, maar de moed zinkt mij wel eens in de schoenen…

‘Zie Koning Jezus, hoe zij staan, gewapend tot de tanden en offeren de volken aan het vuur waarvan zij branden…’

Maar gelukkig zingt dan het volgende couplet – en dat is mij uit het hart gegrepen:

‘doe ons van een ander vuur in gloed staan hier op aarde’

En dat vuur is geschonken, lang geleden al, op het Pinksterfeest in Jeruzalem. Daar zaten de leerlingen van Jezus bij elkaar, op het vrolijke wekenfeest, Sjavoeot. Vele pelgrims uit vele landen waren naar Jeruzalem gekomen om met de inwoners te vieren dat God de Thora geschonken had aan Mozes en zijn volk. Maar de leerlingen zaten binnen, verweesd zo zonder Jezus, totdat opeens een frisse wind ramen en deuren open waaide en de bange harten van de leerlingen open brak. Het was Ruach, de ademgeest van God; onzichtbaar maar goed voelbaar, verfrissend als een frisse bries, soms stormachtig kan ze binnen breken en gesloten deuren en harten openblazen en je in beweging zetten. En de Geest zette zich op de leerlingen als vlammen als van vuur. Ze zagen daardoor het licht weer. Ze spurten naar buiten om de goede boodschap van Jezus door te vertellen en allerlei mensen van allerlei talen begrepen wat ze zeiden. Want dat is de kracht van de Geest, het geeft mensen moed, zet mensen in beweging en het doet mensen elkaar verstaan, begrip krijgen voor elkaar

Dat is de kracht van Gods Geest: een verbindende kracht: verfrissend bij vlagen, hartverwarmend in kille tijden, inspirerend en bemoedigend in bange dagen, een vuur dat mensen samensmeedt. Het is niet een vernietigend vuur, maar een heel ander vuur, dat licht en warmte en leven geeft. Dat is de kracht van Gods Geest, geschonken aan wie er maar voor openstaat en dat mag gevierd worden met Pinksteren: het feest van Gods Geest. Mag die Geestkracht ieder van ons persoonlijk en als gemeente nieuwe moed inblazen en vol liefdesvuur in beweging zetten op weg naar Gods vrederijk op aarde. Een heel vrolijk en insprirerend Pinksterfeest toegewenst!

zr. Wiske Beuker