Column predikant
God zoeken; een adventsverhaal…
Er was eens een oude man die een ellendig leven had. De dagen waren somber en de nachten duurden lang. Hij wilde niet ongelukkig zijn, maar hij was het wel. In de loop van de tijd was zijn leven veranderd. Zijn kinderen waren volwassen geworden. De buurt was niet meer hetzelfde. De stad leek verruwd.
Hij was niet happy en besloot de pastoor van de kerk te vragen, wat er mis was.
‘Ben ik ongelukkig omdat ik iets verkeerd gedaan heb, een zonde heb gedaan, of zo?’
‘Ja’, antwoordde de pastoor. ‘Je hebt gezondigd.’
‘Welke zonde is dat dan wel?’
‘Achteloosheid’, kreeg hij terug. ‘De zonde van de achteloosheid. Iemand bij jou in de buurt is de Messias. Incognito. Maar jij hebt hem niet opgemerkt.’
De oude man liep verbijsterd de pastorie uit. ‘De Messias woont bij mij in de buurt?’
Hij begon zich af te vragen wie het zou zijn.
Tom de slager? Nee, die is te lui.
Mijn nichtje Maria, iets verderop in de straat? Nee, zij is te trots.
Aaron de krantenjongen? Nee, te veel een goedzak.
De man snapte er geen hout van. Niemand van alle mensen die hij kende was volmaakt. Maar toch moest een van hen de Messias zijn. Hij begon naar Hem te zoeken.
Plotseling vielen hem dingen op die hij vroeger nooit opgemerkt had.
De kruidenier droeg vaak de boodschappentas naar de auto van oudere klanten. Misschien is hij de Messias.
De agent op de fiets had altijd een glimlach voor de kinderen. Zou hij het kunnen zijn? En het jonge stel dat naast hem was komen wonen.
Wat zorgen zij goed voor hun oude moeder. Misschien dat een van hen…
In de loop van de tijd zag hij steeds meer dingen bij de mensen die hij vroeger glansrijk over het hoofd zag.
Het maakte zijn tred lichter. Zijn ogen kregen een vriendelijke uitdrukking.
Als anderen iets zeiden, luisterde hij. Het kon tenslotte de Messias zijn.
Als iemand om hulp vroeg, gaf hij gehoor; want misschien was dat de Messias wel.
De verandering van zijn houding was zo opvallend dat iemand hem vroeg waarom hij zo straalde.
‘Dat weet ik niet’, antwoordde hij.
’Ik weet alleen dat alles veranderde toen ik de Messias begon te zoeken.’…
Merkwaardig hè.
Toen Jezus de Messias op aarde kwam zagen de mensen Hem niet, omdat ze meenden te weten hoe Hij was…
En de oude man die niet wist hoe de Messias was, begon Hem te herkennen
in mensen van goede wil en Gods welbehagen.
Een verhaal van Max Lucado
Mogen ook wij in onze duistere tijden, waarin we verwachtingsvol uitzien naar de Vredevorst, ook in ons midden lichtpuntjes van barmhartigheid en liefde en hoop en vrede vinden.
Goede advent en een vrolijk Kerstfeest toegewenst
Ds. Wiske Beuker